Stawiamy ściany nośne

Jak budować ściany nośne?
Solidnie wybudowana ściana nośna to podstawa przy wznoszeniu budynku. Na niej opiera się cała konstrukcja i to głównie ten rodzaj ściany jest narażony na działanie czynników zewnętrznych. Przy jej budowie należy zwrócić uwagę na to, by materiał, z którego korzystamy, był taki sam jak w przypadku ścian działowych. Chodzi głównie o wysokość danego bloczka. Wybierzemy taki rozmiar, by ściany można było łatwo łączyć, nie stosując dodatkowej warstwy zaprawy w celu wyrównania poziomów ścian.

Jeżeli wznosimy budynek kilkupiętrowy, to musimy pamiętać, by ściany nośne stały idealnie nad sobą. Niezależnie od tego, czy podstawą danej ściany jest fundament, czy strop, użyjemy izolacji z papy termozgrzewalnej lub szorstkiej folii budowlanej pomiędzy ścianą a podstawą. Dodatkowo, jeżeli stawiamy ścianę na fundamencie, to warto zastosować warstwę zaprawy o grubości do 3 cm, aby wyrównać podłoże. Zaprawę kładziemy już na izolacji. Niezbędnym krokiem jest również odpowiednie wypoziomowanie pierwszej warstwy, tak by kolejne bloczki były układane prosto. Grubość ściany nośnej zależy od materiału i technologii, jaka zostanie wykorzystana, jednak zazwyczaj nie jest to mniej niż 20 cm.

Jaki materiał wybrać?
Do wyboru mamy tak naprawdę cztery kategorie budulca.

Zewnętrzne ściany nośne wykonane z keramzytobetonu charakteryzuje wysoka termoizolacyjność. W normalnych warunkach średnio wilgotnych, wartość współczynnika λ keramzytu wynosi tylko 0,10 W/(m•K). Natomiast przy długotrwałym działaniu wilgoci współczynnik λ kruszywa pogarsza się maksymalnie do wartości 0,16 W/(m•K). Są to bardzo dobre parametry, kwalifikując w ten sposób wyroby z keramzytu do produktów o najwyższej termoizolacyjności.

Wybierając popularny suporeks musimy zwrócić uwagę na jego gęstość. W przypadku budowania ścian nośnych jednowarstwowych wystarczy już 400 kg / m3 , ale już do nośnych ścian warstwowych wybierzemy gęstość 500 i 600. Zaletą bloczków komórkowych jest ich wysoki współczynnik termoizolacyjności oraz wysoka wytrzymałość na ściskanie (od 2 do 5 MPa). Bloczki tego typu są wyprofilowane, dzięki czemu nie trzeba stosować pionowych spoin. Dodatkowo mają one precyzyjne wymiary, co pozwala na wykorzystanie cienkich spoin poziomych. W ścianie dwuwarstwowej ściana nośna z suporeksu ma 24 – 30 cm, a ściany jednowarstwowe od 36 do 48 cm.

Keramzyt to coraz chętniej wybierany materiał budowlany. Podobnie jak beton komórkowy – bloczki keramzytowe charakteryzują się wysokim stopniem izolacji cieplnej i akustycznej. Używając ich, powinniśmy wybudować ścianę nośną, mającą od 17 do 24 cm (w konstrukcji dwuwarstwowej). Dostępne są również bloczki ze specjalną wkładką styropianową, która pozwala budować nam ściany o grubości 42 cm, niewymagające dodatkowego ocieplenia. Elementy są wyprofilowane na tzw. pióra, które ułatwiają budowę.

Podobnie jak pustaki keramzytowe,  oferują dużą izolację termiczną. Do tego są jednym z najlżejszych materiałów dostępnych na rynku. Występują w dwóch rozmiarach (szerokość 12 i 24 cm), oraz w dwóch wersjach kolorystycznych (czerwonej i szarej). Ściany nośne z pustaków najczęściej wznosimy w konstrukcji dwu- lub trójwarstwowej, wykorzystując przy tym pustaki 24 (do wzniesienia ściany głównej) oraz pustaków 12 (do budowy ściany osłonowej). Między ścianami umieszczamy materiał izolacyjny, np. wełnę mineralną.

Popularne pustaki żużlobetonowe ALFA, to jeden z najtańszych materiałów do budowy ścian konstrukcyjnych. Ich wytrzymałość wynosi 3,5 MPa, co pozwala wznosić budynki do trzech kondygnacji. Mają stosunkowo niski współczynnik izolacji akustycznej, przez co rzadko wykorzystywane są przy wznoszeniu budynków mieszkalnych. Służą głównie do budowy takich obiektów jak garaże czy komórki. Przy ich wykorzystaniu używamy tylko spoiny poziomej, ponieważ w pionie pustaki łączymy przy użyciu wyprofilowanych na nich „piór”.

Pustaki ceramiczne wykorzystywane są w budownictwie od wieków. Możemy spotkać pustaki zwykłe oraz porowate, które mają większą izolacyjność cieplną. Elementy są również wyprofilowane, a niektóre mają specjalne wypustki ułatwiające transport. Wykorzystując te pustaki, użyjemy poziomych spoin cienkowarstwowych lub specjalnej pianki poliuretanowej. Ściana nośna z pustaków nieporyzowanych powinna mieć grubość 19 – 28,8 cm, a z ceramiki poryzowanej 18,8 – 30,6 cm. Z grubszych pustaków możemy wybudować również ściany jednowarstwowe – bez ocieplenia.

Bloczki i cegły silikatowe to jeden z najcięższych materiałów – a co za tym idzie, również jeden z najbardziej wytrzymałych (15 – 25 MPa). Nie mają systemowych wymiarów – producent ustala, jakie są najchętniej wybierane i takie produkuje. Materiały tego typu mają dużą pojemność cieplną, co znaczy, że łatwo przyjmują temperaturę z otoczenia i są słabymi izolatorami. Przy ich użyciu konieczne jest docieplenie budynku styropianem o grubości co najmniej 15 cm. Ich zaletą jest wysoka izolacyjność akustyczna, dlatego często stosuje się je jako warstwę elewacyjną ścian trójwarstwowych. Grubość ścian nośnych w przypadku tego materiału wynosi od 18 do 25 cm (bez ocieplenia).